Kalakar

 अडकणीच्या कड्याला सांजवाटिचा पार आयुष्य माझ्या वाटणीला पहा कमी फार उरलेलं आयुष्य जगायचं का त्याच दुःख कराव सहन मिळत बघा मातिमध्ये  कस हे भरकटलेलं जिवन विश्रामची प्रक्रिया आहे किती शीघ्र आयुष्य कसे जगलो जणू शिकारी त्याचा व्याघ्र आयुष्य भर  केले नुसता विचारांचे वहन मिळत बघा मातिमध्ये कस हे  भरकटलेलं जिवन प्राण वेचून प्राण सोडीतो कसला हा ध्यास त्रिकोणा प्रमाणे निघतो का जीवनाचा व्यास मातीने दिलेले आयुष्य शेवटी मातीच करते ग्रहण मिळते बघा मातीमध्ये हे भरकटलेलं जिवन सुरेश पिवळतकर 7030532030

 माझी मराठीच शिकवते जगायला माझी मराठीच शिकवते हसायला माझी मराठी म्हणजे छंद माझी मराठी म्हणजे नव्याने आलेला मातीला सुगंध माझी मराठी म्हणजे अक्षरे स्पष्ट माझी मराठी म्हणजे मायेची ममता अन बापाने केलेले कबाळ -कष्ट माझी मराठी म्हणजे थंडा त्यापुढे इंद्राचाही स्वर्ग माझी मराठी म्हणजे नदी- खोरेआणि आहे दरवाळलेला त्यात निसर्ग माझी मराठी म्हटलं तर चमचमतो रवी माझी मराठी म्हणजे माझ्या आया बहिणींनी गायलेली जात्यावरची ती ओवी माझी मराठी म्हणजे संस्कृतीचा घडा माझी मराठीच लावते भल्या- भल्याना आपुलकीचा रडा माझ्या मराठी भाषेची कुणी करू नका खोडी कारण माझ्या मराठी भासेला नाही जगात कुठं जोडी माझ्या मराठी भासेला नाही जगात कुठं जोडी सुरेश पिवळतकर 7030532030

 महत्तम 

 स्वर जीवनाला मी दिला संगीताची करुनी रचना गीत तू केला मी नुसताच प्रश्न्नसंच प्रश्नांचा मज गमे तूच खंड त्या उत्तरांचा तू इंद्रपरीची अप्सरा जणू चेक्स डोळ्यातील चमके सम भानू पहावया तुझं मी हाच ध्यास कोराव यमराज्याच्या जाता सदणी  तुझाच नाम जोरावा इच्छा ही माझी कळेना तुजला तू मयुरी अन मी मयूर सजला आयु प्रेमामध्ये छाया तुझीच दिसली बघातास तुझ्या सौन्दर्यास कट्यार ही काळजाच्या आरपार घुसली..... सुरेश पिवळतकार 7030532030

 हि एक वऱ्हाडी कविता आहे  उभा मंडप अफाट त्याले एकाची आसरा  कास्ट लेउनी अंगाले तरी चेहरा हासरा  त्याच्या कास्टची कहाणी कुणी लिहली का कधी  त्याच्या अंगावरच्या घामाने उभी वाहिली कि नदी  त्याच्या मेहनतीने लगे या त धरणीलेही धाप  काय सांगू त्याची कथा कसा आहे मावा बाप  साऱ्या संसाराचे ओझे त्याच्या पाठीवर लादे  आम्हा नेसवनी नवीन त्याचे राहणीमान सादे  तो त रडतो बिचारा पर असृ त्याचे नाही दिसत  एवढे करून  कबाळ तरी नाही कुणी त्याला पुसत  आमच्या सुखासाठी केले त्यानं सगळेच पाप  काय सांगू त्याची कथा कसा आहे मावा  बाप....  मशाल घेऊन दरिद्रीची जाळाली आयुष्याची वात  आमच्या साठी जोडलं ज्यानं चक्क अंधाराशी नातं  कशी जपतो तो नाती या म्हाताऱ्या वयात  काडले कर्ज आम्हा साठी त्यानं त हयात  जगात उपकारच त्याच्या नाही कुठं मापं  काय  सांगू त्याची कथा कसा  आहे मावा बाप....  हाती घेऊनि गोंपीला  त्यानं संसार जुंपीला  आई संस्कृती चा सुधार  तो त घराचा आधार  नाही घेत सुटी कधी असता अ...

कुणी आपुली छाया आभाळावर पाहते  कुणी आपुली माया डोंगरावर जाहते  तो अगाद मोठ्या मनाचे  छत्रपती झाले  बघताच त्याच्या चारित्र्यास सम भानू तो त न्हाला......  ना भेद होते मनी त्यांच्या जातीयांचे  करुनी गेले संहार साऱ्या पापियांचे  ना कधी कुणाला ते वटले  सदैव स्वराज्या साठी झटले  येऊन जन्म:जिजाऊ पोटी ते संहारक झाले बघताच त्यांच्या चारित्र्यास सम भानू ते त न्हाले.....  ना झाले कुणी आजवर इतिहासात असे  पुन्हा एकदा महाराष्ट्र घडेल का तसें बस नव्हते त्यास स्वार्थ कस्याचे  वेड लागले होते नुसता स्वतंत्र स्वराज्याचे  महाराष्ट्राच्या मातीमद्ये ते अमर होऊनि गेले  बघतास त्यांच्या चारित्र्यास सम भानू ते त न्हाले............  या मातीमद्ये जन्मां येऊनि उपकार करुनी गेले  छत्रुवरती  विजेसारखे  कळकळाट त्यांनी केले  उभारून आरमार ते नेव्हीचे जनक झाले  बघतास त्यांच्या चारित्र्यास सम भानू ते त न्हाले........                               ...

सहज माझ्या काळजाशी मी विचारले जेव्हा जगणं खूप सुंदर आहे उत्तर मिळाले तेव्हा साहजिकच काळजाची एक हुंदकाळी भरतांना हा प्रश्न मला पडला केवळ मरतांना जेव्हा आंतरआत्मा धुळीत लपला तेव्हा मांसामद्ये माणूस जपला जेव्हा घराबाहेर माज होते काढत ठोके माझ्या काळजाचे होते वाढत तीच माझी अखेरची आंघोळ करताना  हा प्रश्न मला पडला केवळ मारताना  वस्राची नेसवनी मज नवीन केली  उचलायला   मज चार चौघेही आली  खांदे देणारे मज उचलायला लागले  अचानकच तेव्हा माझ्यातील माणूसपण जागले  लोक दिसली मला माझी निंदा करतांना  हा प्रश्न मला पडला केवळ मरतांना  त्या अखेरच्या टप्प्यात नेऊन मज ठेवले होते  डोळे माझे उघडे पण शरीर मात्र थकले होते  माझे सर्वस्व माझ्यापासून दूर जात असता  काही डोळ्यात दिसलें अश्रू अन काही मज बगत  होती नुसता  हेच माझे भाग्य होते चितेवर जळताना  हा प्रश्न मला पडला केवळ मरतांना  कवी =सुरेश पिवळतकर 

तुला सांगतो मी या खेळात खेळु नको

तुला सांगतो मी या खेळात खेळु नको राहून माझ्या संगतीन  प्रेमात  पाळू नको सोडुन तुला मला कधी जगता येनार नाही  म्हनुन म्हणततो तो लिफ़ापा प्रेमाचा  माझ्या समोर फाळू नको..... आधी मला हाय बाय करशील नंतर इशाऱ्याने मला  तू खेचून धरशील माझ्या साठी सजण्याचा त्रास करून घेशील माझ्या विषयी इतरांकडून काहीतरी जाणून घेशील पण असा काही तू वंगाळपणा करू नको...... इतक्याने प्रेमात मी नाही पडणार एका क्षणात इतिहासाचा भूगोल नाही घडणार क्षणभर तू माझ्या नजरेत नजर टाकशील आणि हे सगळं प्रकरण मग गावभर वाटशील अन असं काही सरकार सारखं गठबंधन करू नको..... कदाचित पडलो पी तुझ्या प्रेमात तर हे सरकार कुठपर्यंत  टिकेल पंचवार्षिक आली कि पुन्हा नवीन उमेदवार  जिकेल जो पर्यत पक्ष आहे हे असच चालू राहीन अन माझं सगळं आयुष्य याच विचारत जाईल असे वेगवेगळे उमेदवार तू काही उभे करू नको अन खरंच ग मला तू काही प्रेमात पाळु  नको.................... सुरेश पिवळतकर 7030532030 

माया मातेची ही माया जाणू पिकावरती छाया आनंद सर्वांनाच झाला वरून पाऊस पडते तीपण शेतांत चालते बैल हापति हाहप बसे शेतकऱ्याला धाप चाले तीपण शेतांत रुमण राहे शेतकऱ्याच्या हातात नंतर पावसाळा सरतापे झाला तेव्हा पोळ्याचा सण आला दाट पोळ्याच्या गर्दीची रांग लागेल बैलांची जेव्हा तोरण तुटेल तेव्हा पोळा हा फुटेल.......... =कवी = सुरेश तुकाराम पिवळटकर 

😫

प्रतीक आमी विश्वशांतीचे  झालेल्या त्या थोर क्रांतीचे  शिकवण आम्हा गुरुवाणीचे  संगीत हे एका सुरवाणीचे  बघा सूर्य हा पुंन्हा उगवला  पहा देश हा कसा जागवला...... !1! ध्येयास जेव्हा क्रांती आली  वीर मनू ती वीरांगना झाली  नवीन स्वातंत्र्याची तेव्हा आली चळवळ  त्या इंग्रजांची तेव्हा झाली खळबळ  वई तेविसाव्या ती गेली वीरगतीला  स्वातंत्र्यासाठी लढावे हे शिकवले या देश्याच्या मातीला  दीप ज्योत हा तिमिर उजवला  पहा देश हा कसा जगवला.... ..  शत्रूच्या मनामध्ये ज्याची भीती प्रखर  वीर होते  ते पंडित चंद्र शेखर  एक मात्र नेता त्या त दांडीचा  आदर्श ठेवला आम्ही तो महात्मा गांधींचा  स्वातंत्र्याचा नारा हाच एक सजविला  पहा देश हा कसा जगवला.........  खेळला होळी जो लाल रंगाची  ख्याती न्यारीच भगत सिंगाची  प्रेमापोटी देशाच्या इंग्रजांशी भिडला  स्वातंत्र्यासाठी देशाच्या चक्क फासावरती चढला  क्रांतीसाठी थोर नारा पुन्हा एकदा गाजवला  या थोर ...

श्री पुंडलिक महाराज  महाविद्यालयातील रुक्ष रोपण 

Srhi pundlik maharaj mahavidyaly nandura yethe honare events aapnas dakhavnyat yetil https://mahkalindea.blogspot.com/  aapn praytnna karava