तुझ्यातही नाही

 त्या शुभ्र धवल अश्वा परी

ती निल ज्योत उगवली तीरी

हे विश्व माझे माझ्यात नाही

हिंडत होतो दहाही दिशा पण

तो मानव  तुझ्यातही उरलेला नाही

आल्या किंकाळ्या कित्येक कानी

झाली असेल जीवांची कित्येक हानी

ते बुरुज उभारून गेले राहिले ते स्तंभ

गंजलेले

त्या रक्ततात असुवांच्या पहिले कित्येक 

भिजलेले

हा देह सुद्धा आता तटस्थ उरलेला नाही......

या विस्वासाचा सर्व अंधःकार झाला

उगवलेला सूर्य जाण्यास लयाला आला

या अंधःकारात  एवढ्या शोधू कुठं मी त्याला

या काळोखात आता तो किरण उरलेला नाही

हिंडत होतो दहाही दिशा पण तो मानव तुझ्यात

उरलेला नाही...................

सुरेश पिवळतकर

7030532030

Visit = kalakarteam.blogspot.com